ParaHockeyer de Jongh: ‘kiezen tussen twee passies; de stick en het fluiten’

Zara de Jongh beleeft hockey op verschillende manieren. De Jongh is ParaHockeyer en tevens ook scheidsrechter. Toch verkiest de 32-jarige bij haar club Push het liefste om de fluit in de mond te hebben. Haar uiteindelijke doel, het EK ParaHockey 2021 in Amstelveen.

De Jongh komt uit een hockeyfamilie. Haar twee broertjes en zusje hockeyen allemaal bij hockeyclub Push en Zwart-wit. Zodoende was voor haar de keuze op jonge leeftijd gemakkelijk. De Jongh is ParaHockeyer, maar sinds een aantal jaren is zij zich meer gaan focussen op het fluiten. Toch is de combinatie van scheidsrechter en hockeyer voor de Jongh pittig. Door een lichte verstandelijke beperking en een leerprobleem, ervaart zij sneller een vermoeidheid. Mijn vermoeidheid moet je als volgt zien: ‘Als ik te veel informatie krijg, sla ik dingen anders op. Ik laat teveel ‘laatjes open’, waardoor ik de informatie niet goed en snel kan verwerken. Omdat het lastig is om beiden te beoefenen, kies ik er nu voor om me meer te focussen op een carrière als scheidsrechter dan als hockeyer. Ik vind beiden leuk om te doen. Toch ben ik het fluiten de laatste jaren leuker gaan vinden dan het spelen zelf. Als er elftallendagen zijn, dan kies ik er bijvoorbeeld voor om scheidsrechter te zijn en niet om zelf te hockeyen’.

Gekste momenten

De regels bij het ParaHockey zijn vrijwel gelijk als bij het reguliere hockey. Een groot verschil is dat er geen strafcorners zijn. In plaats van de corner, wordt er een shoot-out gespeeld. Een ander verschil is, is dat de meeste wedstrijden niet op een groot veld worden gespeeld. Op de regionale toernooien worden de wedstrijden vaak op een half veld gespeeld. De Jongh legt uit: ‘Ik heb ook weleens reguliere hockeywedstrijden bij de C-jeugd gefloten. Wat mij opvalt is dat het tempo hier vaak toch net iets hoger ligt dan bij het ParaHockey. De spelers kunnen de bal harder slaan en ook rennen ze vaak harder. Dit maakt het voor mij bijvoorbeeld lastig om reguliere wedstrijden te fluiten. Het baltempo ligt te hoog en ik heb moeite om dit bij te houden’.

Voor de Jongh zijn de regels in het veld wel duidelijk. Toch is er soms ook wat verwarring voor haar. Bij het ParaHockey blijkt namelijk dat er soms een incident op het veld plaats vindt waarbij de scheidsrechters moeten ingrijpen. ‘Er was een situatie waarbij twee spelers ruzie hadden op het veld. Beide spelers haddem een fout gemaakt. Hiervoor had ik eigenlijk een groene of gele kaart moeten geven. Dit deed ik niet, omdat ik dacht dat bij het LG-Hockey we geen kaarten mogen geven van de KNHB. Achteraf hoorde ik dat ik dit wel had mogen doen. Uiteindelijk heb ik hier weer van geleerd, waardoor ik volgende keer sneller zou ingrijpen’, legt de Jongh uit.

EK ParaHockey in Amstelveen

Van 4 tot en met 13 juni wordt het EK Hockey in Amstelveen georganiseerd. Tegelijkertijd wordt ook het EK ParaHockey georganiseerd. In drie onderdelen (Champions klasse, Challenge en Trophy klasse) wordt er gestreden om de Europese titel. Afgelopen jaar won Nederland de gouden medaille in de Trophy klasse in Antwerpen. ‘Mijn droom is om op dit EK ParaHockey actief te zijn als scheidsrechter. Mijn persoonlijke coach is Onno Alberda van Ekenstein. Alberda van Ekenstein organiseert de scheidsrechteropleiding en was tijdens het EK ParaHockey Championship de rechterhand van de Umpire manager. Hij helpt me goed om beter te worden. Komend jaar zal ik hard moeten werken om mijn uiteindelijk droom te verwezenlijken’, aldus de Jongh.

Wensen

Een grote groep vrijwilligers en organisaties zijn in Nederland actief om het G-hockey, oftewel ParaHockey, naar een hoger plan te krijgen. Afgelopen maand organiseerde de hockeyacademie samen met ABN-AMRO en Eiffel nog de ParaHockey skills, die de hockeyers konden beoefenen. Op nationaal en internationaal niveau wordt de sport steeds verder geprofessionaliseerd.

De ambitieuze de Jongh ziet echter toch nog een ding graag veranderen in Nederland: ‘Ik zou het heel graag zien dat meer dames bij het ParaHockey gaan fluiten. Op dit moment denk ik dat veel vrouwelijke spelers en geïnteresseerden wel willen fluiten, maar dat zij nog een drempel ervaren. Op dit moment zijn het namelijk nog vooral de mannen die aan het fluiten zijn. Zelf ervaar ik dat het eigenlijk best makkelijk is om de heren te fluiten. Mannen tonen namelijk veel respect voor een vrouwelijke scheidsrechter. Een groter probleem is toch vaak de combinatie van fluiten en spelen, dit is voor mij persoonlijk een zware belasting. Ik moet hier soms keuzes in maken. Mijn keuze is gemakkelijk, uiteindelijk wil ik graag op internationaal niveau hockeywedstrijden fluiten. Ik hoop dat in de aanloop naar het EK van 2021, mede door de grote inzet vanuit KNHB en de vele vrijwilligers binnen het Parahockey, we als hockey onderdeel verder groeien en daarmee ook het enthousiasme toeneemt voor de rol van scheidsrechter. Ik gun iedereen het plezier van de stick en het fluiten’.

Door: Redactie Hoofdklassehockey