Metro: Ellen Hoog: "Keihard teruggeknokt"

Hoe vond je je rol als columnist?
Erg leuk en soms ook lastig. Het is moeilijk iets te bedenken voor mensen die ons hockeyteam niet goed kennen. Het leven als hockeyster wilde ik wel graag delen.
Smaakt het naar meer?
In het begin dacht ik van niet, maar ik ging het steeds leuker vinden om te schrijven over dingen die ik zelf graag wilde. Ik ben een doen-mens, dus ik moest er echt voor gaan zitten. Een beetje druk erachter is voor mij wel belangrijk. Of ik verder ga met schrijven… ik ben er nog niet uit.
En toen lag je halverwege je columnjaar plotseling uit Oranje…
Ik was niet in vorm en had wel het gevoel dat ik op de wip zat. Hoewel er een stuk zelfvertrouwen verdween is het achteraf goed voor me geweest. Het ging gewoon niet lekker, was in het veld te veel aan het nadenken en het gebeurde na een blessure. Ik ben vervolgens steeds fitter geworden.
Best een dappere stap van bondscoach Max Caldas om een vaste waarde die niet in vorm is thuis te laten. Hoe gaat zoiets?
Iedereen zou gebeld worden, als een eindexamentelefoontje. Toen zei hij: ‘Ik heb slecht nieuws. Je gaat niet mee naar de Champions Trophey in Argentinië.’ De volgende dag hebben we een heel goed gesprek gehad. Toen ik wegreed dacht ik ‘nu ga ik zo hard knallen en iedereen laten zien dat Ellen Hoog erbij hoort’.
Hoe verwerk je zo’n telefoontje? Gaat het servies er aan?
Nee, ik ging effe lekker hard janken. Mannen gooien met kopjes, wij gaan huilen.
Als Robin van Persie een vormcrisis heeft, zou Bert van Marwijk hem toch meegenomen hebben naar het EK.
Een voetbalselectie is iets groter dan bij hockey. Met 22 speelsters had ik ook wel meegegaan, denk ik. Iemand als Van Persie die altijd onder druk presteert, laat je niet snel thuis. Met 16 miljoen bondscoaches in het land is het een moeilijkere stap om Robin van Persie thuis te laten, dan mij.
Hoe is je gevoel nu?
Veel beter. Ik heb prima gepresteerd in de toppers in de competitie. Voor de winterstop speelde ik alleen goed tegen de nummer 10.
En waar staat Oranje? Top 4?
Daar gaan we vanuit. Eindigen we lager, dan kun je van een teleurstelling spreken. Als we geen medaille halen vinden we het een afgang. We gaan voor goud natuurlijk. Argentinië is de grote tegenstander, ondanks hun zwangere keepster die gestopt is. Goeie timing, haha. Maar ja, je hebt ook Duitsland en China en de Britten die steeds sterker worden. Dat zijn echte beukers. We trainen daarom steeds meer op fysiek verdedigen. Eerst het lichaam, dan de bal. Britse meiden doen dat automatisch, die zijn al drie keer breder dan wij. Dat is lastig, want in de Nederlandse competitie wordt er voor fysiek verdedigen afgefloten en internationaal niet. Dan moet je bij wijze van spreken tot bloedens toe op de grond liggen, wil je eens een vrije bal mee krijgen.
Je schreef in je slotcolumn over drie eyegym-trainingen per week om de reactiesnelheid te vergroten. Hoeveel is er veranderd in acht jaar Oranje?
We trainden toen ik erbij kwam veel minder. Vier jaar geleden gingen we twee keer per week intern en trainden we verder bij de club. Dat vonden we al heel wat en zwaar. Nu zijn we drie dagen per week met Oranje bij elkaar en is er dat eyegym, maar hebben we ook mentale sessies. Er zijn meer dingen naast het hockey, dat vind ik leuk.
Verlang je wel eens terug naar wedstrijden van acht jaar geleden of voel je je thuis bij het niveau van nu?
Geef mij nu maar. We zijn er 24/7 mee bezig en dat ligt me goed. Dat motiveert me heel erg, hoewel ik vroeger meer vrije tijd had. Mijn leven bestaat nu uit hockey. Nee, stappen is er niet meer bij. Maar na de Spelen mogen en gaan we het wat rustiger aan doen.
Is hockey voor het publiek ook leuker dan toen?
Ik denk het wel. Al die denktrainingen neem je mee in je spel, maar je merkt dat niet als je er naar kijkt. Wij zijn veel fitter en het spel veel sneller dan acht jaar geleden en dat geldt voor de tegenstanders ook.
Jullie spelen in Londen op een blauw veld. Wat vind je daarvan?
En met een gele bal en de vakken om de velden zijn roze! De hockeybond heeft voor ons zo’n veld aangelegd om op te trainen en er aan te wennen. Ik merk niet veel verschil met andere velden moet ik zeggen. Je zou meer overzicht hebben, maar een groen of een blauw veld maakt mij niet veel uit. Het publiek en de tv-kijkers zien het volgens mij wel beter.
Je hebt je na een rotjaar keihard teruggeknokt en staat binnenkort misschien wel weer bij koningin Beatrix. En dan? Stoppen bij Oranje en lekker spelen voor Amsterdam?
Nee, dat kan ik me nog niet voorstellen. Als het goed gaat, ga ik nog zeker twee jaar door. Dan spelen we het wereldkampioenschap in het voetbalstadion van ADO Den Haag. Heel cool. En het is nog veel te leuk. Voor de winter had ik het dan zwaar, maar waarom zou ik stoppen?
En dan maar eens de titel pakken met Amsterdam na drie jaar?
Zeker, dat is wel de bedoeling ja.
Bron: Metro
Foto: Gerrit van Keulen