Our road to The Hague
Over 87 dagen begint in Den Haag het WK waar alle internationale top heren- en damesteams hun opwachting zullen maken. Om alvast in de stemming te komen blikt hoofdklassehockey.nl elke week met één van de deelnemers vooruit. Hoe bereiden zij zich voor op dit mondiale toernooi? Vorige week spraken we met Barry Middleton, deze week met Duitse international, en Kampong-captain, Julia Müller.
Hoe ziet jullie ‘Road to the Hague’ er tot nu toe uit?
Vanaf afgelopen zomer zijn we wel bezig met het WK maar helemaal ernaar toeleven doe je dan nog niet want je bent ook veel bezig met je club. Tussendoor hebben we nog HWL gehad en nu zijn we net terug van een lange trainingsstage in Maleisië. We zijn daar met 30 speelsters heen gegaan en daarna zijn er vijf afgevallen dus we zijn nu nog met 25. Vanaf hier zullen we stuk voo r stuk speelsters afvallen tot we er 18 hebben. Al zullen we tot het einde met 20 zijn maar de laatste twee die afvallen die trainen dan mee voor de zekerheid, voor als er blessures komen. Uiteindelijk zullen we zo’n vijf á zes weken van tevoren intern zitten en ons echt focussen op WK. Tussendoor hebben we nog wat stages dus dan gaat het wel steeds meer leven.
Jullie reisde in december met een jong elftal af naar de Hockey World League finale in Argentinië. Was dat om de onervaren speelsters aan het internationale niveau te laten wennen?
Ja, het was zeker zo bedoeld. Onze bondscoach liet twee of drie meiden thuis en heeft daarvoor jonkies meegenomen. Die moeten ook grote toernooien spelen om aan de sfeer en de omstandigheden te wennen. Ik denk dat dat een goede keuze van hem was omdat de World League op dat moment niet heel belangrijk was en voor de meiden zelf was het heel fijn om dat mee te kunnen maken.
Enkele speelsters, waaronder Tina Bachmann (OZ), Maike Stöckel (SCHC) en jijzelf hockeyen in Nederland. Is het lastig om het clubhockey met het nationale team te combineren?
Nee, helemaal niet. Ik doe het nu al zes jaar en eigenlijk hebben mijn clubs hier me daar altijd in gesteund. Maar de Duitse staff ook. Nu hebben we volgende week bijvoorbeeld weer een stage en mogen de speelster uit de hoofdklasse eerder terug omdat wij competitie hebben. Dus de bondscoach houdt er rekening mee en anders geven wij het aan. Van beide kanten werkt dat heel makkelijk al zijn we nu natuurlijk wel wat meer weg dan als er geen groot toernooi is.
Hoe is het voor de speelsters die in de Duitse competitie hockeyen, is dat vergelijkbaar met de Nederlandse? Net zo’n vol programma?
Wat betreft wedstrijden wel maar het is qua niveau iets minder. Met Kampong staan we nu bijvoorbeeld zesde en als we een goede dag hebben zouden we van hun nummer één winnen. Maar de top van Nederland is wel echt beter, dat zie je ook op Europa cup voor teams. Het niveau in Duitsland wordt trouwens wel steeds beter. De meeste trainen teams daar trainen drie keer en wij bij Kampong vier. Wel hebben zij vaak dubbelweekenden dus dan valt de vrijdagtraining alweer weg omdat het anders teveel wordt.
Kunnen de Duitse speelsters er een fulltime baan naast hebben?
De meeste van ons studeren nog wel maar er zijn er ook een aantal die werken. Dat is dan vaak parttime. Als we dan bijvoorbeeld 18 dagen in Maleisië zijn dan werken we vanuit daar als dat kan via email. Als je door hockey uren op je werk mist dan mag je die trouwens wel declareren bij de Duitse NOC-NSF.
Nu het WK dichterbij komt zal het steeds drukker worden. Hoe zien de komende maanden er voor jou uit?
Wij hebben nu om de twee, drie weken een stage. Daarna een korte stage van 3 dagen in Den Haag en daar spelen we tegen België. Zodra in Duitsland en Nederland het seizoen afgelopen is gaat de focus meer op het WK dus dan zullen we door de week veel met elkaar trainen en dan krijgen we de weekenden vrij. Verder hebben we in Bremen nog een vier landen toernooi.
Tot slot, als je nu een voorspelling zou mogen doen, wie eindigen er dan tijdens het WK in de top 3?
Nederland, Duitsland, Argentinië
Gevaarlijke outsider?
Nieuw-Zeeland.