Telegraaf: "Visie betaalt zich uit"

Zijn stokpaardje bleek zijn gelijk. Bondscoach Max Caldas eiste vanaf zijn aanstelling anderhalf jaar geleden multifunctionaliteit van zijn hockeysters. Met het uitvallen van verdedigster Willemijn Bos, drie dagen voor de start van de Olympische Spelen, bleek hoe waardevol die visie is. Een aangepast Oranje gaf bij de openingswedstrijd in een overvolle Riverbank Arena geen krimp en ontmantelde professioneel het defensief ingestelde België: 3-0. „Een lekker begin”, evalueerde aanvoerster Maartje Paumen.
Het wegvallen van Bos leverde niet zozeer paniek, als wel verdriet op. Het hele team voelde mee met de bepalende verdedigster, die normaliter als laatste man de passing naar voren verzorgd. Eva de Goede: „Ja, en Caia van Maasakker moest ineens doorschuiven van reserve naar basisspeelster. Dat was ook niet gemakkelijk. Voor niemand eigenlijk. Het was wel mooi te zien dat iedereen naar elkaar toe trok. Er vormden zich geen groepjes. Niet dat we nou zoveel gesproken hebben, of zo. Gewoon samen zijn, dat voelde het belangrijkste.”
De omschakeling vlotte snel. Paumen: „Daar zijn we anderhalf jaar geleden met een groep van 25 meisjes bewust mee bezig geweest. We hebben veel oefenwedstrijden in verschillende formaties gespeeld. Nu blijkt de waarde. Iedereen wist gelijk na het wegvallen van Willemijn wat er verwacht werd.”
Voor Paumen en De Goede veranderde er in de uitvoering het meest. De twee routiniers, beiden in het bezit van een gouden plak uit Peking, schoven tegen België in de as een linie terug. Zonder een greintje pijn. Vooral De Goede, die haar 100e interland speelde, oogde sterk. De Goede wisselde op z’n tijd terug naar haar vaste midmidpositie en daar kwam ze tevens tot haar recht. Zij gooide de wedstrijd open vlak voor rust tegen de Belgen, die routinier Sophie Gierts thuis hebben gelaten. Met een scherpe pass bediende De Goede de 31-jarige debuterende spits Kim Lammers, die afmaakte: 1-0.
Paumen nam de positie van laatste man in. „Voor Willemijns blessure stond ik voor de verdediging. Ik was ook aanvallender ingesteld. Nu sta ik op de positie van Willemijn. Ik speel meer op mandekking en moet achterin blijven. Tja, dat is even aanpassen. Ik liep ook een paar keer te ver mee op. Dan dacht ik plots ‘o ja, afspelen en terug naar achteren’.” Paumen vervolgt stellig: „Jammer? Nee hoor, hier kan ik me prima in vinden. Alles in belang van het team.”
De laatste die de aanpassing van haar leven deed, was Caia van Maasakker. De 23-jarige verdedigster van SCHC moest als meegereisde reserve ineens een kamer in het olympisch dorp innemen en de grote eetzaal betreden. „Het was wel even schrikken”, vertelde de blondine nog steeds beduusd. „Maar op een gegeven moment heb ik tegen mezelf gezegd, klaar ermee. Je gaat je nu op het hockey richten.” Met een brede lach terugdenkend aan de 3-0, die zij uit de vijfde Nederlandse strafcorner scoorde: „Dat had ik natuurlijk nooit kunnen denken. Ja, het kan ineens raar lopen.”
Spits Kim Lammers, die zelf uitviel voor Athene 2004 en Peking 2008 vanwege blessures en nu eindelijk op 31-jarige leeftijd haar debuut maakte, wilde liever niet ingaan op het verlies van haar Larenmaatje Bos. „Dat is afgesloten.” De topspits heeft het allemaal zelf meegemaakt. Maar op het moment dat de emotionele Lammers sprak over de twee olympische goals in haar debuutwedstrijd, kon ze haar tranen niet bedwingen. Ze verstopte haar hoofd in haar jas. „Tranen van geluk hoor”, klonk het door de stof.
Na België wachten Oranje drie Aziatische tegenstanders in poule A: Japan, China en Korea. Precies over een week is de laatste groepswedstrijd tegen Groot-Brittannië.
Nederland – België 3-0 (1-0). 32. Lammers 1-0, 41. Lammers 2-0, 59. Van Maasakker 3-0 (sc). Nederland: Sombroek; Polkamp, Paumen, De Blaey; Van As, De Goede, Goderie, Dirkse van den Heuvel; Hoog, Lammers, Welten. Wissels: Van Male, Jonker, Van Maasakker, Agliotti, Van Geffen.
Bron: Telegraaf/Mascha de Jong