Evers: "Het is spijtig voor Taeke"

Ze vinden elkaar niet goed genoeg. Dat is de even simpele als doeltreffende conclusie van aanvoerder Floris Evers over de geruchtmakende tweestrijd in de Nederlandse hockeyselectie tussen bondscoach Paul van Ass en routinier Taeke Taekema.
Na een hoop gedoe mag de 32-jarige strafcornerspecialist van Amsterdam toch niet mee naar Londen. ‘Taeke is een echte hockeyvriend’, zegt Evers over zijn afgedankte clubgenoot. ‘Ik vind het heel spijtig voor hem. Ik kan me de pijn bij hem heel goed voorstellen.’
Evers (29) is ervaringsdeskundige op het gebied van olympische nachtmerries. Zelf kreeg hij 5 weken voor Peking 2008 (vierde) onverwacht van de toenmalige bondscoach Roelant Oltmans te horen dat hij was afgevallen voor de eindselectie.
‘Toen voelde ik mij ook zwaar waardeloos. Maar ik moest me snel herpakken omdat een paar dagen later mijn zus trouwde. Daarna ben ik naar Thailand gegaan om tot mezelf te komen. Uiteindelijk ben ik toch nog in Peking beland. Mijn familie had al geboekt, dus kon ik niet achterblijven. Als sidekick bij het tv-programma van Mart Smeets heb ik toen nog een mooie ervaring opgedaan. Met mijn NOS-accreditatie kwam ik overal binnen. Mede daardoor werd het toch nog een fijne zomer.’
Evers wil zowel Van Ass als Taekema, die hard naar de baas van Oranje uithaalde, niet afvallen. ‘Niemand was vooraf zeker van zijn plaats. Ik ook niet. Zo hoort het ook in topsport. Misschien is het Nederlands team in het verleden wel iets te veel een warm bad geweest. Het is goed dat je ook bij Oranje steeds wordt uitgedaagd. Ik heb geluk gehad dat ik relatief jong was toen ik voor Peking 2008 werd gepasseerd. Ik heb ervan geleerd en heb mezelf teruggeknokt. Voor Taeke is de situatie anders, feitelijk een stuk vervelender. Maar Paul is aangesteld om een selectie te maken, om de boel op één hoop te vegen. Daar kun je ook als aanvoerder alles van vinden, maar dat heeft geen enkele zin. Het is Taekes ding met Paul en andersom. Ik ga verder niemand diskwalificeren.’
De tijd dat de Nederlandse hockeyers een ‘zekerheidje’ waren voor de olympische finale is allang voorbij. Na twee keer goud (Atlanta 1996 en Sydney 2000) en een keer zilver (Athene 2004) kwam de klad erin bij Oranje. De vierde plaats in Peking 2008 bleek geen incident.
Recordinternational Teun de Nooijer en kornuiten wachten al jaren op een grote prijs. De grote vraag is of bij Londen 2012 een nieuwe bloeiperiode zich aandient voor het Nederlandse mannenhockey. In de aanloop naar het dubbele WK in 2014 in Den Haag zou dat in elk geval een perfecte timing zijn.
‘We moeten nederig zijn’, erkent Evers. ‘Achter Australië en Duitsland zijn we al vrij lang de nummer 3 van de wereld. We hebben medaillekansen, dat is zeker, en die willen we natuurlijk ook benutten. Tijdens het olympisch toernooi merken we vanzelf wel wat er nog meer mogelijk is.’
Gezien enkele recente oefeninterlands tegen Duitsland (4-2 en 1-3) heeft Evers het gevoel dat de olympisch kampioen inmiddels weer te ‘pakken’ is. ‘Die twee duels in Utrecht zijn goed voor het zelfvertrouwen geweest. We hebben geen angst voor die ploeg. Australië is als wereldkampioen de terechte nummer 1 van de wereld. Het is een ijzersterke ploeg, zeker ook in fysiek opzicht. Zij zijn in Londen de grote favoriet en met die status wens ik hun ‘good luck’. Als uitdagers bevinden wij onszelf ook in een mooie positie.’
Evers, als offensieve dribbelaar goed voor 221 interlands, begint na Athene 2004 aan zijn tweede zomerspelen. ‘Het is extra bijzonder dat ik de aanvoerdersband in Londen draag’, geeft de 29-jarige consultant (leiderschap en organisatie) aan. ‘Dat doet me echt wat. Voor een hockeyer zijn de Olympische Spelen het ultieme doel. Daar moet het gebeuren, daar kun je geschiedenis schrijven. Ik ben er trots op en vind het eigenlijk ook best stoer dat ik nu aanvoerder van Oranje ben. Dat maakt Londen 2012 alleen nog maar mooier voor mij.’
Een rol als gangmaker, als leider, zowel op als buiten het veld, zat er al vroeg in bij Evers. ‘Ik was al aanvoerder in de jeugdteams van Oranje en ook bij SCHC. Toch was de keuze van Paul van Ass voor mij niet vanzelfsprekend. Ik denk dat hij waardering heeft voor de manier waarop ik na het missen van Peking 2008 ben doorgegaan voor Oranje. Ik voel ook dat mijn benoeming door het team wordt gedragen. We gaan er samen een supermooie zomer van maken.’
Bron: Parool