Workshop voor scheidsrechters

Op zondagmorgen 10 oktober jongstleden gaf internationaal hockeyscheidsrechter Coen van Bunge (scheidsrechter bij de Olympische mannenfinale) een workshop voor parahockey-scheidsrechters.

In de (frisse) sporthal van Schaerweijde in Zeist hadden zich een goed dozijn geïnteresseerden verzameld. Na het welkomstwoord en introductie werden de spelregels onder de loep genomen, bespraken we situaties die we tegengekomen waren in wedstrijden en de verschillen bij parahockey tussen 6-, 8- en 11-tallen. Een hoop aha-momenten volgden elkaar op! Wat kan deze man helder en enthousiast vertellen, dat was echt een feestje. Er zijn een hoop grijze gebieden voor het interpreteren van de regels. Je moet het een beetje aanvoelen hoe je het spel leidt, afhankelijk van spelers en omstandigheden. Dat werd door Coen ook duidelijk benadrukt: je bent als scheidsrechter een spelleider, geen politieagent.

Na het theoriegedeelte gingen we naar buiten, het veld op. Van tevoren was ons verzocht om je scheidsrechterfluitje mee te nemen. Die werd sterk op de proef gesteld, soms oorverdovend. Ik had zelf een antiek modelletje (zie foto), daar werd smakelijk om gelachen. Heel erg hard kun je niet fluiten met een kurken balletje… maar ik heb er verder nog nooit mee gefloten, het zat in mijn tas als reserve. Mocht ik ooit goed genoeg zijn om een wedstrijd te fluiten zal ik een beter exemplaar kopen!

Wat kun je goed aangeven of er een kleine overtreding is begaan of iets ergers… Het viel op dat de meeste van ons nog wat bescheiden floten ;-), dat veranderde in de loop van de oefening wel. Iedereen kreeg een situatie voorgeschoteld waarin gevraagd werd om te fluiten en het gebaar dat erbij hoort aan te geven. Gelukkig was die voor mij een makkelijke.

Ik heb zelf nooit gehockeyd en dat merk je. Dit is de derde scheidsrechtertraining die ik volg (zie eerdere blogs) en het begint nu een beetje te dagen, ook dankzij de voortreffelijke uitleg van Coen. Maar ik ken mezelf, het is nu een paar dagen geleden en ik durf niet te beweren dat alles is blijven hangen, maar het meeste toch nog wel 😉

Ik heb ervan genoten, bedankt Coen!

Ingrid Beek